Blog: Nu zag ik het pas!
Hoe zou het zijn om je vader te verliezen op jonge leeftijd? Het overkwam Merlijn Kamerling (24) in 2010, toen zijn vader besloot een einde te maken aan zijn leven. Tien jaar na het overlijden, durfde Merlijn op zoek te gaan naar de identiteit van zijn vader, maar zeker ook dat van zichzelf. Het durven loslaten van vooroordelen over je ‘grote voorbeeld’ en het ontdekken wat er vroeger allemaal speelde, is een behoorlijke stap geweest in zijn verwerkingsproces.
Afgelopen week bezocht ik, Erwin: stagiaire marketing bij Theater aan de Parade, de voorstelling Nu ik je zie met Soy Kroon. In deze solovoorstelling worden diverse highlights meegenomen uit het leven van Antonie Kamerling en is het een heuse aanvulling op het boek wat zijn zoon schreef. Ook als je het boek niet hebt gelezen, kom je erachter hoe Merlijns worsteling met identiteit en de geschiedenis van zijn vader samenkomen.
‘Post Corona’ eenzaamheid
Door de opgelegde corona-maatregelen konden veel jongeren hun ‘interne focus of control’, het gevoel van autonomie en eigen keuzes maken, niet of nauwelijks verder ontwikkelen. Dit vertaalde zich in machteloosheid en apathie, meer sociale angsten en een verhoging van jonge ‘thuiszitters’. Een drastische verandering anno 2020 voor jongeren, wat ongeveer dezelfde impact had als toen Merlijn zijn vader verloor. Een identiteitscrisis. Volgens Merlijn is het een actueel thema waar tot dusver weinig over wordt gesproken, maar zeker van maatschappelijk belang kan zijn.
Leven alsof je dood bent
In de voorstelling worden levensgebeurtenissen van Antonie aan het licht gebracht. Dit wordt gedaan met herinneringen op papier en verschillende hekken als decor dienend als de fases van Antonies levensloop en Merlijns reactie hierop. Hij probeert door middel van interviews met vrienden van zijn vader en zijn moeder Isa Hoes, erachter te komen wat voor man hij was. ´Een schuw bekakte vader´ of toch een ‘zachtaardige culturele globetrotter’. Of is het een beetje van beiden? Tijdens de zoektocht naar de identiteit van zijn vader komen veel mooie en grappige verhalen voorbij. Zoals over dat van Antonies befaamde Cadillac waarin veel kilometers zijn gereden. Met de vertelling door Soy herbeleef je Merlijns hersenspinsels en zie je welke reacties van familie en vrienden bij hem het meeste indruk achterlieten.
First one for Soy
Soy Kroon staat onder meer bekend als musicalster en zanger, maar vandaag dook hij voor het eerst sinds zijn studie in de wereld van toneelmonologen. Het is een luchtig, open en ontroerend verhaal, wat met 80 minuten speeltijd makkelijk te volgen is. Niet te lang, niet te kort. Precies goed genoeg voor mijn spanningsboog in ieder geval.
Herkenbaar
Naar mijn mening moet iedereen zichzelf kunnen ontwikkelen aan de hand van een voorbeeld. In de meeste gevallen zijn dit ouders, familieleden, vrienden of idolen. Alleen is het zelf ontdekken en beleven iets wat nog meer invloed heeft op je eigen identiteit. In mijn geval was dat het ontdekken van theater. Na de scheiding van mijn ouders, uithuisplaatsing, coming out en de onwillige reacties van mijn familie zocht ik troost en kracht uit het zien van theater. Hierin vond ik het goed om mezelf te verdiepen in verhalen over anderen. Herkenning, maar ook erkenning te vinden in hetgeen wat theatermakers vertolken. Ik vond het stuk zo overtuigend en inspirerend waardoor ik meer wilde weten over zijn leven en het verwerkingsproces van Merlijn en kocht na afloop het boek.
Het is een echte aanrader voor iedereen die nieuwsgierig is, hetzelfde heeft meegemaakt én zelfs voor iedereen die het boek (nog) niet heeft gelezen.
Nu ik je zie is op donderdag 11 mei om 20:30 uur te zien in PERRON-3. Meer informatie & tickets bestel je hier.